علت عفونت ادراری در زنانهر چیزی که تخلیه مثانه را کاهش دهد یا دستگاه ادراری را تحریک کند می تواند منجر به عفونت ادراری شود. استفاده طولانی مدت از کاتترهای ادراری، که ممکن است ورود باکتری ها به مثانه را آسان تر کند. در زنان، مجرای ادرار بسیار نزدیک به واژن و مقعد است که خطر ابتلا به UTI را افزایش می دهد.
عفونت ادراری (Urinary Tract Infection) عفونت ناشی از میکروب ها است.
بیشتر عفونت های دستگاه ادراری توسط باکتری ها ایجاد می شود، اما برخی از آنها توسط قارچ ها و به ندرت توسط ویروس ها ایجاد می شوند. UTI یکی از شایع ترین انواع عفونت در زنان است.
دستگاه ادراری شامل کلیه ها، حالب ها، مثانه و مجرای ادرار است.
اکثر UTI فقط مجرای ادرار و مثانه را در قسمت تحتانی درگیر می کنند. عفونت های دستگاه ادراری همچنین می توانند حالب و کلیه ها را در سیستم فوقانی درگیر کنند. اگرچه UTI های دستگاه فوقانی نادرتر از UTI های دستگاه تحتانی هستند، اما معمولاً شدیدتر هستند.
علائم عفونت مجاری ادراری تحتانی
UTI های دستگاه تحتانی ،مجرای ادرار و مثانه را تحت تاثیر قرار می دهند، که با علائم زیر همراه است :
- سوزش ادرار
- افزایش دفعات ادرار بدون دفع زیاد ادرار
- ادرار خونی
- ادرار کدر
- ادراری که شبیه چای است
- ادراری که بوی زننده دارد
- درد لگن در خانم ها
علائم عفونت مجاری ادراری فوقانی
UTI های دستگاه فوقانی کلیه ها را تحت تاثیر قرار می دهند. اگر باکتری از کلیه عفونی وارد خون شود، می تواند خطرناک باشد، وضعیتی به نام یوروسپسیس، که می تواند باعث کاهش خطرناک فشار خون، شوک و مرگ شود.
- درد و حساسیت در قسمت فوقانی، پشت و پهلوها
- لرز
- تب
- حالت تهوع
- استفراغ
علت عفونت ادراری در زنان
هر چیزی که تخلیه مثانه را کاهش دهد یا دستگاه ادراری را تحریک کند می تواند منجر به عفونت ادراری شود.
همچنین عوامل زیادی وجود دارد که می تواند شما را در معرض خطر ابتلا به عفونت ادراری قرار دهد. این عوامل خطر عبارتند از:
- سن (بزرگسالان بیشتر احتمال دارد به UTI مبتلا شوند)
- کاهش تحرک پس از جراحی یا استراحت طولانی مدت در بستر
- سنگ کلیه
- عفونت ادراری قبلی
- انسداد مجاری ادراری
- انواع خاصی از سرطان
- استفاده طولانی مدت از کاتترهای ادراری، که ممکن است ورود باکتری ها به مثانه را آسان تر کند.
- دیابت
- بارداری
- ساختارهای ادراری غیرطبیعی از بدو تولد ایجاد شده است
- سیستم ایمنی ضعیف شده
- مجرای ادرار کوتاهتر
در زنان، مجرای ادرار بسیار نزدیک به واژن و مقعد است که خطر ابتلا به UTI را افزایش می دهد.
باکتری هایی که به طور طبیعی در اطراف واژن و مقعد ایجاد می شوند می توانند منجر به عفونت مجرای ادرار و بقیه دستگاه ادراری شوند.
مجرای ادرار در زنان نیز کوتاهتر است و باکتری ها فاصله کمتری برای ورود به مثانه دارند. - رابطه ی جنسی
فشار بر دستگاه ادراری زنان در طول رابطه جنسی می تواند باکتری ها را از اطراف مقعد به مثانه منتقل کند.
ادرار کردن بعد از رابطه جنسی ممکن است به کاهش خطر عفونت کمک کند. - اسپرم کش ها
اسپرم کش ها ممکن است خطر عفونت ادراری را افزایش دهند زیرا می توانند فلور نرمال واژن را مختل کنند. - استفاده از کاندوم هنگام رابطه جنسی
کاندوم های لاتکس بدون روغن ممکن است باعث افزایش اصطکاک و تحریک پوست در حین رابطه جنسی شوند که می تواند خطر عفونت ادراری را افزایش دهد. - کاهش سطح استروژن
پس از یائسگی، کاهش سطح استروژن باعث تغییر باکتری های طبیعی در واژن می شود که این امر خطر UTI را افزایش می دهد.
پیشگیری از عفونت ادراری
همه می توانند اقدامات زیر را برای کمک به جلوگیری از UTI انجام دهند:
- روزانه ۶ تا ۸ لیوان آب بنوشید.
- ادرار را برای مدت طولانی نگه ندارید.
- اگر در دوران پیش از یائسگی یا یائسگی هستید، استفاده از استروژن موضعی یا واژینال تجویز شده توسط پزشک می تواند در پیشگیری از عفونت ادراری تفاوت ایجاد کند.
- مصرف روزانه مکمل‌های کرن بری یا استفاده از پروبیوتیک‌های واژینال، مانند لاکتوباسیلوس، ممکن است به پیشگیری از عفونت ادراری کمک کند. برخی از مطالعات منبع healthline نشان می‌دهند که استفاده از شیاف‌های واژینال پروبیوتیک می‌تواند با تغییر باکتری‌های موجود در واژن، وقوع و عود UTIs را کاهش دهد.
- با پزشک خود در مورد مشکلات تخلیه کامل مثانه صحبت کنید.
تشخیص عفونت ادراری
پزشک علائم عفونت ادراری در شما را بررسی کرده و معاینه فیزیکی انجام خواهد داد. همچنین عفونت ادراری در زنان را می توان با تجزیه و تحلیل نمونه ادرار تشخیص داد. برای تأیید تشخیص UTI، پزشک باید ادرار شما را از نظر میکروب آزمایش کند. آزمایش رایج برای تشخیص عفونت ادراری در زنان، آزمایش ادرار و کشت ادرار با تست حساسیت ضد میکروبی است:
آنالیز ادرار :
آزمایش ادرار گروهی از آزمایشات فیزیکی، شیمیایی و میکروسکوپی بر روی نمونه ادرار است. این آزمایش‌ها به دنبال شواهدی از عفونت مانند باکتری‌ها و گلبول‌های سفید هستند.
نمونه ادرار باید یک نمونه “تمیز” باشد به این معنی که نمونه وسط ادرار جمع آوری می شود. این روش نمونه گیری از جمع آوری باکتری یا مخمر از پوست که می تواند نمونه را آلوده کند، جلوگیری می کند.
هنگامی که نمونه آزمایش می شود، بالا بودن گلبول های سفید خون در ادرار می تواند نشان دهنده وجود عفونت باشد.
کشت ادرار:
آزمایشی است که باکتری ها و مخمرهای خاصی را در ادرار بیمار که ممکن است باعث عفونت ادراری شوند، شناسایی می کند. کشت ادرار همچنین می تواند به پزشکان در تعیین بهترین آنتی بیوتیک برای درمان عفونت ادراری کمک کند.
پزشک همچنین کشت ادرار را برای بررسی وجود باکتری یا قارچ انجام می دهد.
تست حساسیت:
تست حساسیت میزان حساسیت باکتری به یک آنتی بیوتیک یا داروی ضد قارچ را اندازه گیری می کند. که باعث می شود درمان مناسب توسط پزشک انتخاب شود.
اگر پزشک مشکوک به ویروسی بودن عفونت ادراری باشد، ممکن است به آزمایشات ویژه نیاز باشد. ویروس‌ها یکی از علل نادر عفونت‌های ادراری هستند، اما می‌توانند در افرادی که پیوند اعضا یا سایر بیماری‌هایی که سیستم ایمنی آنها را تضعیف می‌کند، رخ دهد.
تشخیص عفونت ادراری در دستگاه فوقانی
اگر پزشک مشکوک به عفونت ادراری فوقانی باشد، ممکن است علاوه بر آزمایش ادرار، شمارش کامل خون (CBC) و کشت خون نیز لازم باشد. کشت خون می تواند تأیید کند که عفونت به جریان خون سرایت نکرده است.
تشخیص عفونت ادراری UTI مزمن
اکثر عفونت های ادراری پس از درمان از بین می روند اما برخی از افراد به UTI مزمن مبتلا می شوند. عفونت ادراری مزمن یا پس از درمان از بین نمی رود و یا عود می کند. عفونت ادراری مکرر در بین زنان شایع است.
اگر عفونت ادراری مزمن دارید، پزشک ممکن است بخواهد هر گونه ناهنجاری یا انسداد در دستگاه ادراری را بررسی کند. در اینجا چند آزمایش رایج وجود دارد:
سونوگرافی : وسیله ای به نام مبدل از روی شکم شما عبور داده می شود. مبدل از امواج اولتراسوند برای ایجاد تصویری از اندام های دستگاه ادراری شما که بر روی مانیتور نمایش داده می شود، استفاده می کند.
پیلوگرام داخل وریدی (IVP) : شامل تزریق یک رنگ به بدن شما است که از طریق دستگاه ادراری شما حرکت می کند. سپس از شکم شما رادیوگرافی گرفته می شود. رنگ دستگاه ادراری شما را در تصویر اشعه ایکس برجسته می کند.
سیستوسکوپی : از یک دوربین کوچک استفاده می‌کند که از طریق مجرای ادرار و بالا به مثانه وارد می‌شود تا داخل مثانه شما را ببیند. در طول سیستوسکوپی، پزشک ممکن است یک قطعه کوچک از بافت مثانه را بردارد و آن را آزمایش کند تا التهاب مثانه یا سرطان را به عنوان علت علائم شما رد کند.
سی تی اسکن (CT) : تصاویر دقیق تری از سیستم ادراری شما دریافت می کند.
+
+
+
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.