عفونت واژن | علائم، دلایل، تشخیص و درمان

عفونت های واژن اتفاقات شایعی هستند که می توانند زنان را در تمام سنین تحت تاثیر قرار دهند. این عفونت ها می توانند ناشی از عوامل مختلفی باشند و منجر به علائم ناخوشایندی شوند. درک علائم، دلایل، تشخیص و گزینه های درمانی برای عفونت های واژن برای مدیریت صحیح و حفظ سلامت واژن بسیار مهم است.

علائم عفونت واژن

می توانند با علائم مختلفی بروز کنند، از جمله:

ترشحات غیرطبیعی: تغییر در ترشحات واژن، از نظر رنگ، غلظت یا بو، از علائم رایج است. ترشحات ممکن است غلیظ تر، تکه تکه شده یا بوی بدی داشته باشند.

خارش و سوزش: خارش، سوزش یا تحریک واژن اغلب در عفونت هایی مانند عفونت های قارچی یا واژینوز باکتریال تجربه می شود.

درد هنگام ادرار یا رابطه جنسی: برخی از عفونت ها می توانند باعث ناراحتی یا درد هنگام ادرار یا رابطه جنسی شوند.

قرمزی و تورم: التهاب بافت های واژن ممکن است منجر به قرمزی، تورم یا زخم شدن در اطراف ناحیه واژن شود.

خونریزی واژن: عفونت هایی مانند عفونت های قارچی یا بیماری های منتقله از راه جنسی ممکن است باعث لکه بینی یا خونریزی غیرطبیعی بین دوره های قاعدگی شوند.

راه های تشخیص عفونت واژن

تشخیص عفونت بستگی به علائم، تاریخچه پزشکی، بررسی فیزیکی، و آزمایشات مختلفی دارد که می‌تواند شامل آزمایش‌های خون، آزمایش‌های تصویربرداری، و آزمایش‌های تجمیعی باشد. تشخیص صحیح عفونت برای درمان مؤثر ضروری است. تشخیص ممکن است شامل موارد زیر باشد:

شرح حالی که پزشک از بیمار می گیرد: پزشک شروع به جمع‌آوری اطلاعات مربوط به علائم شما، سابقه پزشکی و داروهای مصرفی شما می‌کند. این اطلاعات می‌تواند به تشخیص دقیق‌تر کمک کند.

بررسی فیزیکی: پزشک ممکن است یک بررسی فیزیکی انجام دهد بررسی علائمی مانند تورم، قرمزی، ترشحات واژن و…

آزمایش ترشحات واژن : در این آزمایش، نمونه‌ای از ترشحات واژن با استفاده از یک ابزار به نام سواب گرفته می‌شود. این نمونه‌ها سپس به آزمایشگاه فرستاده می‌شوند تا برای عفونت‌های باکتریایی و قارچی بررسی شوند.

آزمایشات خون و ادرار : برخی عفونت‌ها می‌توانند با آزمایش‌های خون و ادرار تشخیص داده شوند، به خصوص اگر احتمال وجود عفونت‌های مثانه وجود دارد.

آزمایش‌های مخصوص : برخی از عفونت‌های واژن ممکن است نیاز به آزمایش‌های مخصوص داشته باشند، از جمله آزمایش‌های DNA و آزمایش‌های ایمونولوژیک. برای بیماری های منتقله از راه جنسی ممکن است نیاز به نمونه های ادرار، آزمایش خون یا نمونه برداری از ضایعات تناسلی برای تشخیص وجود STI هایی مانند کلامیدیا، سوزاک یا تریکومونیازیس باشد.

درمان عفونت واژن

درمان به نوع عفونت و شدت آن بستگی دارد. گزینه های درمانی رایج عبارتند از:

داروهای ضد قارچ: عفونت های قارچی به طور معمول با داروهای ضد قارچ درمان می شوند که ممکن است به صورت کرم، پماد، شیاف یا قرص های خوراکی در دسترس باشند.

آنتی بیوتیک ها: واژینوز باکتریال و برخی از STI ها مانند کلامیدیا یا سوزاک با آنتی بیوتیک هایی که توسط پزشک تجویز می شود درمان می شوند.

داروهای ضد ویروس: عفونت هایی مانند تبخال تناسلی یا زگیل تناسلی ممکن است نیاز به داروهای ضد ویروس برای کنترل علائم و کاهش خطر انتقال داشته باشند.

درمان های موضعی: استفاده از کرم ها یا ژل های بدون نسخه یا تجویزی ممکن است به کاهش علائم خارش، سوزش یا تحریک ناشی از عفونت های واژن کمک کند.

لیزر درمانی:  به عنوان یک روش نوین برای درمان عفونت رحم، به ویژه عفونت های ناشی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) و ضایعات پیش سرطانی دهانه رحم، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش مزایای متعددی نسبت به روش‌های سنتی دارد.

موارد استفاده از لیزر برای عفونت :

درمان زگیل تناسلی: لیزر می‌تواند زگیل‌های تناسلی ناشی از HPV را به طور موثر و بدون درد از بین ببرد.

درمان ضایعات پیش سرطانی دهانه رحم: لیزر می‌تواند ضایعات پیش سرطانی دهانه رحم را قبل از تبدیل شدن به سرطان درمان کند.

درمان عفونت های قارچی مقاوم به درمان: در برخی موارد، لیزر می‌تواند برای درمان عفونت های قارچی مقاوم به درمان استفاده شود.

عوامل ایجاد کننده عفونت‌واژن:

عواملی مانند عفونت‌های باکتریایی، ویروسی یا قارچی، ضعف سیستم ایمنی، استفاده از دستگاه‌های ضد بارداری داخل رحمی، و یا تروماهای تناسلی می‌توانند عفونت واژن را ایجاد کنند. برخی از عفونت‌ها از طریق رابطه جنسی انتقال می‌یابند، مانند عفونت‌های زناشویی یا انگل‌های تناسلی.

پیشگیری از عفونت واژن

پیشگیری از عفونت های واژن شامل اتخاذ عادات و شیوه های زندگی سالم است، از جمله:

رابطه جنسی ایمن: استفاده از کاندوم یا محافظ دهانی در حین فعالیت جنسی می تواند به کاهش خطر ابتلا به بیماری های منتقله از راه جنسی کمک کند.

حفظ بهداشت مناسب: از دوش واژینال و پاک کننده های خشن خودداری کنید و برای تمیز کردن ناحیه واژن از صابون های ملایم و بدون عطر استفاده کنید. پوشیدن لباس زیر نخی قابل تنفس و اجتناب از لباس های تنگ نیز می تواند سلامت واژن را تقویت کند.

محدود کردن مصرف آنتی بیوتیک: آنتی بیوتیک ها را فقط در صورت لزوم و طبق دستور پزشک مصرف کنید، زیرا می توانند تعادل طبیعی فلور واژن را برهم بزنند و خطر ابتلا به عفونت های قارچی را افزایش دهند.

مطلع باشید: در مورد عوامل خطر و علائم عفونت های واژن اطلاعات کسب کنید و در صورت مشاهده هرگونه علائم نگران کننده به سرعت به پزشک مراجعه کنید.

تزریق واکسن گارداسیل : این واکسن شما را در مقابل برخی سویه های ویروس HPV که منجر به سرطان رحم می شود ایمن می کند.

نتیجه گیری

درک علائم، دلایل، تشخیص و گزینه های درمانی برای عفونت های واژن برای حفظ سلامت واژن و سلامت کلی ضروری است. با رعایت بهداشت مناسب، اتخاذ شیوه های ایمن رابطه جنسی و مراجعه به موقع به پزشک، افراد می توانند خطر ابتلا به عفونت های واژن را کاهش داده و سلامت مطلوب واژن را ارتقا بخشند.