دکولمان جفت یا کندگی جفت (به انگلیسی: Placental abruption) به معنی جداشدن ناگهانی جفت از آندومتر می‌باشد که می‌تواند ناقص یا کامل باشد. چون در دکولمان کامل، خون مادر به جفت نمی‌رسد از این‌رو جنین دچار هیپوکسی می‌شود و اگر زایمان به سرعت (اغلب با روش سزارین) انجام نشود جنین قطعاً می‌میرد.
علائم جدا شدن زودرس جفت
در بیشتر موارد جدا شدن جفت، امکان دارد خونریزی واژینال رخ دهد که می‌تواند از مقدار کم تا یک خونریزی قابل مشاهده و ناگهانی متغیر باشد. در برخی مواقع نیز خون پشت جفت حبس می‌شود و در کل هیچ خونریزی‌ای توسط مادر مشاهده نمی‌شود.
بیشتر خانم‌ها دچار حساس شدن رحم یا کمردرد می‌شوند و در برخی موارد، جدا شدن جفت باعث زایمان پیش از موعد خواهد شد. بنابراین، در صورت وجود هر نشانه‌ای از جدا شدن جفت در خودتان، باید برای انجام ارزیابی کامل از جمله اندازه‌گیری ضربان قلب نوزاد و سونوگرافی به بیمارستان مراجعه کنید. سونوگرافی دقت کافی برای تشخیص جدا شدن جزئی جفت را ندارد، اما می‌تواند عارضۀ جفت سرراهی را تشخیص دهد که یکی دیگر از علت‌های خونریزی رحم است. در صورت مشاهدۀ هر کدام از این نشانه‌ها، بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید:
- خونریزی واژینال یا لکه‌بینی
- خروج مایع خون‌آلود از واژن به دلیل پاره شدن کیسۀ آب
- انقباض دردناک، حساس شدن رحم، درد شکم یا کمردرد
- انقباضات مکرر یا ادامه‌دار
- کاهش یا توقف حرکات جنین در رحم
از آنجا که خونریزی ممکن است از رحم نباشد، واژن و دهانۀ رحم شما توسط پزشک بررسی می‌شود تا مشخص شود که خونریزی ناشی از عفونت، پارگی، پولیپ یا علت‌های دیگری نباشد. همچنین پزشک کاهش ضخامت دهانۀ رحم و باز شدن آن را نیز ارزیابی می‌کند، زیرا خونریزی ممکن است ناشی از پارگی رگ‌های کوچکی بر اثر تغییرات دهانۀ رحم باشد. در صورت خونریزی شدید یا هر نشانه‌ای از شوک؛ احساس ضعف، غش، رنگ‌پریدگی، تعرق، گیجی یا تپش قلب با اورژانس تماس بگیرید. اگرRh خون شما منفی باشد یا به هر دلیلی در سه ماهۀ دوم یا سوم بارداری خونریزی داشتید، احتمالاً پزشک به شما داروی روگام (Rhogam) را که پادتنRh است، تزریق می‌کند تا احتمال تداخل و ناسازگاری خونی مادر و جنین را کاهش دهد.
عوامل مؤثر در جدا شدن جفت
این موضوع که دقیقاً چه عواملی باعث جدا شدن جفت می‌شود، به درستی مشخص نیست. با این وجود، مشکل جدا شدن جفت در زنانی شایع‌تر است که:
- اختلال انعقاد خون دارند.
- پارگی کیسۀ آب پیش از موعد داشته باشند.
- فشار خون مزمن، فشار خون حاملگی یا پره‌اکلامپسی دارند.
- قبلاً در دورۀ بارداری دچار خونریزی شده باشند.
- در حاملگی قبلی مشکل جدا شدن جفت را داشته باشند.
- حجم مایع آمنیوتیک زیادی دارند که به این عارضه پلی‌هیدرآمنیوس می‌گویند.
- چندقلو باردارند؛ در این صورت، جدا شدن جفت بلافاصله بعد از به دنیا آمدن اولین کودک معمول است.
- تمام افرادی که دچار ضرب‌دیدگی شدید یا تصادف شده‌‌اند؛ به خصوص تصادف رانندگی، مورد حمله واقع شده؛ با ضربه به شکم، یا آسیب‌های دیگری به شکمشان وارد شده است.
- سیگار و قلیان، آمفتامین، مواد مخدر یا الکل مصرف می‌کنند.
- فرزندان زیادی داشته یا مسن باشند؛ این خطر با افزایش سن بیشتر می‌شود.
- ناهنجاری رحم یا فیبروئید(Fibroids) دارند، به خصوص اگر یک فیبروئید پشت محلی قرار داشته باشد که جفت به آن متصل است.
اقداماتی پس از جدا شدن جفت
وقتی زمان زایمان نزدیک است، باید بلافاصله برای انجام آن اقدام شود؛ حتی اگر این جدا شدن جزئی باشد، زیرا هر لحظه می‌تواند بیشتر شود. اگر خونریزی شدید اتفاق افتاده است یا علائمی وجود دارد که نشان می‌دهد نوزاد اکسیژن کافی دریافت نمی‌کند، باید سریعاً عمل سزارین انجام شود. اگر پزشک مشکوک به جدا شدن جزئی جفت باشد و کودک شما نیز بسیار نارس باشد، تا زمانی که حال شما و کودکتان مساعد است، می‌توانید زایمان را به تأخیر بیندازید.
در این حالت شما باید ریسک جدا شدن جفت و زایمان نوزاد زودرس را با هم بسنجید و تصمیم درستی بگیرید. ممکن است برای افزایش سرعت رشد ریه‌های نوزاد و جلوگیری از مشکلات خاص مربوط به نوزادان زودرس داروهایی تجویز شود. لازم است در بیمارستان و مداوم تحت نظر بمانید تا تیم پزشکی بتواند در صورت مشاهدۀ اولین نشانه از وخیم‌تر شدن وضعیت جفت یا مساعد نبودن حال کودک، زایمان را انجام دهد.
+
+
+
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.